Bij Bas2fit is de focus een beetje verplaatst door Corona. In mijn lessen heb ik de laatste maanden vooral op seniorengebied drastische niet welkome beslissingen moeten maken.
Sport blijft van groot belang maar daarnaast wil ik ook graag jullie meenemen in een gezondere manier van leven.
Door persoonlijk ongemak kom ik er achter dat ik dacht gezonder te leven maar dat blijkt een wassen neus.
Dus betekent het dat er op verschillende gebieden moet worden gelet.
Bewegen
Voeding
Lifestyle
Voor de ene persoon is het als natuurlijk gezond te eten maar voor de ander staat sporten als dagelijkse bezigheid.
Het komt allemaal op de lifestyle aan. Een combinatie van bovenstaande.
Mijn weg tot nu toe.
Ik ben geboren als Jan Bastiaan Tellinga in het ziekenhuis in Stadskanaal. Te vroeg en iets te licht van gewicht. 1000 gram. Na een aantal weken in de couveuse te hebben gelegen mocht ik naar huis en daar begon de jarenlange verwenning. Ik moest groeien!!
Mijn lichaam weigerde dat zeker tot mijn zesde levensjaar en ging brandmager door het leven. Vanaf mijn zesde begon ik te groeien waar iedereen erg blij mee was. Mijn moeder zorgde voor evenwicht in mijn leven waardoor mijn eetlust werd opgevangen, want ik heb altijd zolang ik mij kan herinneren HONGER.
Goed, mijn moeder komt te overleiden en ik kom alleen met mijn vader te staan. Mijn vader was melkboer en nooit thuis overdag, het magazijn naast de deur en zo langzamerhand vond ik mijn weg naar snoep, koekjes en cola. De kilo’s kwamen er langzamerhand bij aan en op mijn 13 kreeg ik last van kleine suikerproblemen. last van zweetbuien, overmatig drinken en plassen. Ik moest van de suiker af en met hulp van mijn vader en toenmalige vriendin lukt dat aardig en zo kwam er zeker 10 jaar geen controle meer. Ik sportte veel in die tijd dus was het in de hand te houden.
Toch kwam de klat erin, andere school andere lifestyle waardoor mijn suikerlevels aan het stijgen waren maar niet verontrustend. Ik merkte er in ieder geval helemaal niets van.
Er kwam een nieuwe fase in mijn leven en dat was melkboer, ik ging samen met vader elk een rijdende winkel runnen. Vrije toegang tot van alles: koekjes, fris, kaas, worst enz. enz. Mijn gewicht begon op te lopen naar de 100 kilo. Maar als ik dan in de avond thuis kwam had ik honger en startte in mijn grootste hobby eten. Bij de pizzeria bestelde ik dan 1 pizza met alles erop, 1 grote schotel met vlees en ijs na, maar dan had ik na een uurtje alweer honger en at ik een heel brood op met beleg.
De kilo’s schoten omhoog en ik was zomaar 125 kilo. Dat gewicht heb zeker 10 jaar lang met soms er wat af en soms er iets bij gehandhaafd. Inmiddels wel suikerpatient geworden. pilletje hier, pilletje daar.
Er kwam een nieuwe periode aan, een eigen bedrijf waar we veel gingen overwerken. Je raad al waarom niet om het werk maar om het eten. Samen met een medewerker gingen we aan de slag. Stokbroodje met kruidenboter, voorafje(s), enorme bulten vlees met friet en 1 fles fris om het weg te spoelen.
Tragisch maar mijn gewicht ging van 125 kilo naar 165 kilo ! Suiker kwam uiteindelijk echt om de hoek en kreeg ook kortwerkende en langwerkende insuline erbij. Door mijn eetpatroon bleef ik hoog in de suiker en er werd dan al gauw gezegd verhoog de insuline maar. 80 eenheden waren normaal en dan nog steeds te hoge suikers hebben. Ontkenning blijft gewoon in je hoofd en je leeft “gewoon” door. De jaren daarna bleef ik aanmodderen met een diabetes verpleegkundige en niet echt een oplossing.
In die tijd werd er wel gekeken naar een dieet, dat was ook de oplossing van toen. Ik ben er van overtuigd dat juist dat ervoor zorgde dat mijn hoofd en lichaam steeds meer een aversie kregen naar een andere manier van leven. Vooral psychologisch liep ik toen tegen een muur in mijn hoofd aan en koos ik voor de makkelijkste weg die ik al goed kende : kop in het zand en dooreten maar.